گفت‌وگو از نیلوفر شهسواریان، کودک‌شهر

مدیر عامل انجمن یاری کودکان در معرض خطر در مورد اجرایی شدن طرح شهر دوستدار کودک در ایران بیان کرد: یونیسف نگاه جهانی دارد و مواردی که در طرح شهر دوستدار کودک آورده جزو آرمان‌های بشری است، اما به نظر من در ابعاد کوچک موفق می‌شود و در ابعاد بزرگ زیرساخت‌های اقتصادی و اجتماعی و سیاست‌گذاری‌ها باید تغییر کند. زمانی که یک سیستم شهر دوستدار کودک را درک کرد و همه‌ی نظام‌های حمایتی خود را برای کودکان بر اساس کنوانسیون حقوق کودک طراحی کرد، سپس با ابتکار و خلاقیت آن را با توجه به شرایط خاص هر منطقه می‌تواند اجرا کند.

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی کودک‌شهر، شَری نجفی با اشاره به وضعیت کودکان و نوجوانان حاشیه‌نشین و در معرض آسیب گفت: واقعیت این است که میلیون‌ها نفر در ایران با شرایط نابسامان اقتصادی و اجتماعی دست و پنجه نرم می‌کنند، به دنبال آن نوجوانان زیادی وجود دارند که به علت عدم وجود حمایت از آن‌ها، برای جبران نداشته‌های خود به راه‌هایی مانند سرقت کشیده می‌شوند. در کانون اصلاح و تربیت با نوجوانانی روبه‌رو می‌شویم که دایره‌المعارف جرایم هستند و اعضای خانواده‌یشان به اعتیاد دچار شده‌اند. این نوجوانان از مدرسه پس زده می‌شوند و پوشش حمایتی و عادلانه از سوی آموزش و پرورش، حمایت بهداشتی و پوشش تامین اجتماعی برایشان وجود ندارد. اگر بخواهند در مدرسه درس بخوانند حتی در مدارس پایین شهر نیز شرایط برابری با سایر هم‌مدرسه‌ای‌های خود ندارند.
او ادامه داد: در چنین شرایطی زیرساختی برای حمایت از کودکان وجود ندارد تا بتوانیم یک شهر دوستدار کودک داشته باشیم. در واقع باید به کودک بدون تبعیض نگاه کنیم، همان‌طور که کنوانسیون حقوق کودک نیز کودک را به عنوان یک انسان می‌بیند.
این فعال اجتماعی عنوان کرد: اگر پارک دوستدار کودک بسازیم باید این سوال را مطرح کنیم آیا کودک کار و یا نوجوانی که در شرایط فقر زندگی می‌کند این فرصت را دارد تا از پارک استفاده کند؟ درحالی‌که پارک به عنوان منبع درآمد و یا سوء‌استفاده از او به کار گرفته می‌شود.
نجفی با اشاره به اجرایی شدن شهر دوستدار کودک در ایران گفت: با چشم‌اندازی که در ایران در مورد شهر دوستدار کودک وجود دارد، مطمئن هستم که قرارداد آن وقتی با دولت‌های محلی بسته می‌شود، فسخ خواهد شد. متاسفانه دست یونیسف را در ایران باز نگذاشته‌اند تا به صورت مستقیم با سازمان‌های مدنی مانند سازمان‌های مردم‌نهاد قرارداد ببندد، در صورتی که با سازمان‌های مدنی می‌توانند با تجربه‌های زیاد خود در جوامع محلی اثرگذار باشند و توانمندی‌های خانواده‌ها و کودکان را بالا ببرند.
مدیر عامل انجمن یاری کودکان در معرض خطر با اشاره به اهمیت سازمان‌های مردم‌نهاد در رسیدن به یک شهر دوستدار کودک بیان کرد: ان‌جی‌اوهایی با محوریت کودک در ایران با دانش و تجربه پیش می‌روند. ما در انجمن یاری کودکان در معرض خطر فعالیت‌مان را به سوی حاشیه‌ی شهرها بردیم و آسیب‌های کودکان ایرانی و همین‌طور کودکان افغان را مشاهده کردیم. ما با خلاقیت بر اساس آموزش‌های یونیسف مردم را مشارکت می‌دهیم. مثلا اگر با سوءتغذیه روبه‌رو شویم، برای حل مساله با مساجد و شوراهای محل گفت‌وگو می‌کنیم. پایداری ما در توجه به مسایل کودکان آن‌ها را نیز همراه و مشتاق می‌کند. بارها مردمی که به مسایل کودکان در حاشیه‌ی شهرها بی‌توجه بوده‌اند، اعلام کرده‌اند که پی‌گیری‌های ما باعث شده تا رفتارشان با کودکان تغییر کند، به عنوان مثال تبعیضی که بین کودکان ایرانی و افغان وجود داشته کمرنگ‌تر شده است. او افزود: جامعه‌ی مدنی خودش را داوطلبانه در اختیار هدفش می‌گذارد که واقعا در جامعه‌ی محلی اثرگذار است و سازمان‌های دولتی، سازمان‌های شهرداری و بهزیستی را نیز مشارکت می‌دهد. البته این اتفاق هیچ‌وقت صد درصد رخ نمی‌دهد چراکه برای حل مشکلات همه‌ی خانواده‌ها و فرزندان‌شان فرصت وجود ندارد.

* به تازگی تهران به همراه ۱۱ شهر دیگر ازجمله شیراز، رشت، تبریز، و…. به عنوان نامزد شهر دوستدار کودک معرفی شده‌اند. تا پایان سال، تکلیف شهرهای دوستدار کودک ایران مشخص می‌شود. اما در همین ایام سعی داریم از دل گفت‌وگو با کارشناسان حوزه‌های مختلف، نگاهی داشته باشیم به تعریف‌ها، اثرات و ویژگی‌های شهر دوستدار کودک.

منبع: سایت کودک شهر