دست روی دست گذاشته‌ایم

بیانیه انجمن یاری کودکان در معرض خطر درباره افغانستان ‌

مردم افغانستان پس از سالها عذاب جنگ و تضعیف توسط حکومت‌های غرب و شرق، به حال خود رها شده‌اند تا طالبان در همدستی با دولت‎‌های شرقی و غربی هرچه می‌توانند با این سرزمین و مردمانش بکند. دولت‌هایی که چون صیادان غاصبی از هرطرف برای بردن و خوردن نقشه کشیدند تا در بیچارگی و آوارگی این ملت شیره جان سرزمین‌شان را بمکند و چه بهتر برایشان که این سرزمین طالبان پرورش دهد تا غرق در تعصب و تحجر شود و هر شکلی از مقاومت در نطفه خفه گردد. حال با تصرف تقریبا تمام نقاط این سرزمین توسط طالبان بار دیگر زنان و کودکان افغان، فریادشان نشنیده گرفته می‌شود. آنها دنبال پناهگاه می‌گردند تا طعمه طالبان وحشی نشوند. درها و مرزها بسته شده‌اند. فریاد دختران در پستوهای تجاوز و نکاح به گوش می‌رسد. همچنان کودکان وحشت و جنگ را مانند پدران و مادران خویش تجربه می‌کنند و جهان گویی در خواب است و حقوق بشر فقط به ریش مردم می‌خندد. جنگ یک شوخی است برای آنان که خود را ابر قدرت می‌دانند ولی یک تباهی است برای آنان که می‌خواهند زندگی کنند. جنگ یک فرصت است برای آنان که می‌خواهند از آب گل آلود ماهی بگیرند‌ ولی پایانی است بر رویای مردمان درگیر جنگ. ‌ ‌ ما کجای این معادله هستیم که مرزها را بسته‌ایم و آنهارا در جنگ و خون و تجاوز از خود می‌رانیم؟ چه پاسخی برای این فاجعه بشری خواهید داشت که دست روی دست گذاشته‌اید. مگر ایجاد امکانات برای پناهندگی چقدر هزینه دارد که چشمتان را به روی مردم همسایه‌ای که فریاد می‌زنند و کمک می‌خواهند بسته‌اید. این چه سیاستی است که مرام و عرف پناهندگی را هم زیر پا گذاشته و راه را برای آنان می‌بندد؟ اکنون همه ما از این تجاوز و قساوت به همسایه رنج می‌کشیم.‌ ‌ سیاستگذاران کشور باید مرز را به روی پناهندگان باز کنند و به حق مهاجرین افغانستانی برای اعتراض به جنایتی که به کشور و مردمشان شده احترام بگذارند و آنان را حمایت کنند تا صدای خود را به دنیا برسانند‌. یاران انجمن یاری کودکان در معرض خطر، همچنان که سالهاست در کنار کودکان پناهنده‌ بودند باز هم خواهند بود و در این راه از هیچ کمکی فروگذاری نخواهند کرد.