در این روزهای سخت که ظاهرا در خانه‌های‌مان هستیم، نتوانستیم درد و رنج بیرون را فراموش کنیم و به قدر خود در کنار هم تلاش کردیم تا فشار بی‌حد ناشی از بیکاری را برای خانواده‌های کودکان کار و درمعرض‌خطر اطراف‌مان، بکاهیم.
کمترین کاری که حکومت ایران باید در این شرایط بحران همه‌گیر و بیکاری انجام می‌داد برداشت از صندوق توسعه ملی و دادن حداقل سه ماه حقوق بود تا خانواده‌های کارگران و زحتمکشان بی‌پشتوانه که با توجه به نبود کار، مجبورند در خانه بمانند کمرشان بیش از این برای نان و سرپناه خم نشود. اما قرار است دولت به تعداد اندکی وام بدهد و از محل یارانه اقساطش را بردارد که نشان از سهل‌انگاری و ناکار‌آمدی نهادها و مسئولین دولتی، و دستپاچگی در زمان بحران‌های مداوم در ایران و عدم شفافیت دارد.
آنها چگونه در خانه بمانند؟!
در ماه اسفند انجمن برای ۳۰ خانواده سبد کالا و دوسری پک بهداشتی برای ۱۴۰ خانواده توزیع کرد که جمعا به مبلغ ۳۴۵میلیون ریال هزینه گردید. خرید توسط خود خانواده‌ها وباهماهنگی تلفنی انجمن با فروشگاههای محلی صورت می‌گیرد.
